در گروه‌های بالینت، یک درمانگر یا رهبر گروه با تجربه، گروهی از حرفه‌ای‌های حوزه پزشکی یا روان‌درمانی (معمولاً ۸ تا ۱۲ نفر) را هدایت می‌کند. هدف اصلی این گروه‌ها، فراهم آوردن فضایی امن و ساختارمند برای بحث در مورد تجربیات دشوار، مبهم یا پیچیده در ارتباط با بیماران است. به‌ویژه مواقعی که رابطه میان پزشک یا درمانگر و بیمار دچار تنش، ناکامی یا عدم درک متقابل می‌شود. این جلسات معمولاً به‌صورت منظم (مثلاً هر هفته یا ماهانه) برگزار می‌شوند و هر جلسه به مدت ۱ تا ۲ ساعت ادامه دارد.
گروه‌های بالینت به‌طور خاص بر جنبه‌های عاطفی و روان‌شناختی روابط پزشک-بیمار تمرکز می‌کنند و کمتر به مباحث بالینی و فنی می‌پردازند. برای مثال، یک پزشک ممکن است در جلسه گروه بالینت از احساسات ناخوشایندی که نسبت به یک بیمار دارد صحبت کند یا از دشواری‌های درک رفتار بیمار که منجر به کاهش کیفیت مراقبت می‌شود، سخن بگوید. این مکالمات به کمک گروه و به‌ویژه هدایت رهبر، به‌طور تحلیلی مورد بررسی قرار می‌گیرند تا جنبه‌های پنهان و ناخودآگاه این روابط کشف و فهمیده شوند.
گروه‌های بالینت تلاش می‌کنند تا این ابعاد نادیده گرفته شده را کشف کرده و به پزشکان و درمانگران کمک کنند تا احساسات و واکنش‌های خود را بهتر درک کرده و از آنها برای بهبود روابط حرفه‌ای خود استفاده کنند.
یکی از جنبه‌های کلیدی گروه‌های بالینت، استفاده از پویایی‌های گروهی برای بازتاب احساسات است. هر یک از اعضا می‌تواند به بازنگری و تحلیل احساسات خود در قبال مشکلات و موقعیت‌های مطرح شده بپردازد، و از دیدگاه‌های دیگران برای درک بهتر و عمیق‌تر استفاده کند. این فرآیند می‌تواند به بهبود خودآگاهی حرفه‌ای‌ها و افزایش همدلی آنها با بیماران منجر شود.
به‌طور کلی، گروه‌های بالینت نه‌تنها به بهبود روابط حرفه‌ای کمک می‌کنند، بلکه به افراد در هر حوزه‌ای کمک می‌کنند تا از خستگی شغلی (burnout) و تنش‌های مرتبط با کار روزمره در حوزه بهداشت و درمان جلوگیری کنند.
