گروه‌های بالینت (Balint groups) نوعی از گروه‌های آموزشی و حمایتی هستند که به‌طور خاص برای پزشکان، روان‌درمانگران و متخصصان بهداشت طراحی شده‌اند تا ارتباطات و روابط حرفه‌ای خود را با بیماران بهتر درک کرده و تحلیل کنند. این گروه‌ها به افتخار پزشک مجارستانی-بریتانیایی، مایکل بالینت، که این روش را در دهه ۱۹۵۰ توسعه داد، نام‌گذاری شده‌اند.
بالینت جایی‌ست که پزشک/درمانگر می‌آموزد سکوت‌های خود را بشنود. ما عادت کرده‌ایم رنج بیمار را شرح دهیم، دارو یا مداخله‌ای تجویز کنیم، و دوباره به سراغ بعدی برویم. اما در این مسیر، چیزی گم می‌شود: خودِ رابطهٔ پزشک و بیمار. رابطه‌ای که در نگاه ابژه‌نگر و دارومحور به حاشیه می‌رود، گویی تنها دارو شفابخش است و نه انسانی که آن را تجویز می‌کند.
بالینت به ما یادآوری می‌کند آن جملهٔ قدیمی همیشه حقیقت دارد: «پزشک همچون داروست». دارو می‌تواند زخم را آرام کند، اما کیفیت حضور پزشک، شنیدن او، و شیوه‌ای که در پیوند با بیمار شکل می‌دهد، خود بخشی از درمان است. در گروه بالینت، این پیوند نادیده گرفته‌شده به مرکز گفت‌وگو بازمی‌گردد.
وقتی پزشک/درمانگر تجربهٔ شخصی‌اش را از مواجهه با بیمار در جمع می‌گذارد، چیزی روشن می‌شود: بیمار تنها موضوعی بالینی نیست، بلکه آینه‌ای است که پزشک/روان درمانگر در آن خود را بازمی‌شناسد. بالینت نه تمرینی صرف برای مهارت، بلکه فرصتی‌ست برای بازآفرینی رابطه‌ای زنده؛ رابطه‌ای که در آن درمان نه محصول دارو، بلکه حاصل گفت‌وگوی انسانی است.
بالینت جایی‌ست که دوباره به قلب رابطه بازمی‌گردیم؛ همان جایی که در هیاهوی نسخه‌ها و پروتکل‌ها گم شده است. در جهان دارو و تشخیص، بیمار اغلب به ابژه‌ای تقلیل می‌یابد و پزشک به ماشین درمان. اما بالینت ما را به یاد می‌آورد که درمان چیزی فراتر است: درمان یعنی پیوند.
گفته‌اند «پزشک همچون داروست». در این حلقه، این جمله جان می‌گیرد. ما در جمع، با صداها و سکوت‌ها، تجربه می‌کنیم که چگونه حضور، نگاه و شنیدن پزشک خود بخشی از درمان است. آنچه در اتاق بالین خاموش می‌ماند، در گروه به زبان می‌آید؛ و آنچه هر یک به تنهایی تاب نمی‌آورد، در آینهٔ دیگری معنا می‌یابد.
بالینت سفری‌ست برای بازشناسی خویش در رابطه با بیمار. سفری که در آن پزشک از نقش تکنیکی فراتر می‌رود و به انسانی بدل می‌شود که با میل، ترس، ناتوانی و امیدهایش حاضر است. اینجا درمانگر درمی‌یابد که راز درمان نه فقط در دارو، که در کیفیت رابطه‌ای‌ست که شکل می‌دهد. و این شاید همان چیزی باشد که همیشه در اعماق، بیمار انتظارش را داشته است.
